Początki szkolnictwa w Lipcach znane są z akt tutejszej parafii. W literaturze historycznej z czasów dawniejszych pojawia się określenie „szkółka parafialna”. Nauka odbywała się na plebanii lub w kościele i polegała na pamięciowym przyswajaniu wyznaczonych przez księdza treści. Jednak przy kościele w Lipcach jeszcze w 1788 r. potwierdzono brak szkółki parafialnej. Jedno jest pewne, że poza latami epidemii np. w latach 1855 – 1856 chętnych do nauki dzieci w Lipcach nie brakowało. Nie było jednak nauczycieli i budynków szkolnych. Głównym powodem takiej sytuacji był brak funduszy na rozwój szkolnictwa. Zanim nowa szkoła wrosła w lipieckie środowisko upłynęło sporo czasu.
W 1836 r. rozpoczyna funkcjonować szkoła w Lipcach. Szkoła to nie tylko sprzęty i budynki. Jej oblicze tworzyli konkretni ludzie. Pierwszym nauczycielem był młody Jakub Gałecki, a jego następcą od 1837 r. był Piotr Szamiński (Kamiński). Początkowo szkoła posiadała tylko 1 klasę, lecz od 1838 r. były 2 klasy, do których uczęszczało 32 dzieci. Następnym lipieckim nauczycielem był Julian Ochimowski, który mimo braku podstawowych sprzętów oraz samego budynku szkoły zyskał podobnie jak jego poprzednik wysokie noty swojej pracy. Nauczyciel ten był siostrzeńcem lipieckiego proboszcza Mikołaja Letkiego i w Lipcach pracował około 20 lat.
Dużym osiągnięciem było wybudowanie w 1858 r. szkoły, która służyła Lipcom ponad 100 lat. Powszechnie uważano, że szkoła została zbudowana przez cara za usługi tutejszych włościan przy polowaniach, jakie mu organizowano w latach Księstwa Łowickiego. Było jednak inaczej. Administracja tych dóbr należących wówczas do cara, miała obowiązek zapewnić pomieszczenia na szkołę. Wyasygnowano więc pewną kwotę na zakup materiałów i opłacenie majstra. W budynku tym w latach 1963 – 1986 znajdowało się przedszkole, a następnie po przebudowie od 1988 r. mieści się w nim gminna biblioteka publiczna.
Akcja rusyfikacyjna sprawiła, że działalność szkoły zamarła, aż do I wojny światowej. Twórcą nowej szkoły stał się Stanisław Kozłowski, który za sprawą przypadku znalazł się w Lipcach. Ranny w październiku 1914 r. w walkach na tutejszych terenach, pozostał we wsi żyjąc jak lipczanin, a wieczorami potajemnie uczył dzieci w prywatnych domach Winklów, Dałkowskich i Szychowskich. Gdy w 1916 r. uruchomiono szkolnictwo początkowe, lipczanie postarali się o to, aby nauczycielem został właśnie on.
Dzięki staraniom Stanisława Kozłowskiego w dniu 9 września 1918 r. na posiedzeniu rady gminy Słupia z udziałem inspektora szkolnego postanowiono utworzyć na terenie gminy przynajmniej jedną szkołę 7 klasową. Ze względu na to, że w Lipcach znajdował się budynek szkolny, a poza tym leżał on w samym środku gminy – wybór padł na Lipce. Tak więc u progu niepodległości Lipce zyskały jedyną w gminie 7 klasową szkołę i dwóch nauczycieli. Kierownikiem był Stanisław Kozłowski, a drugim nauczycielem Józef Rogóz.
Z chwilą odzyskania niepodległości należało się pilnie zająć sprawą szkolnictwa powszechnego. Starania gminy dotyczyły zapewnienia i wyposażenia lokali szkolnych oraz dbałości o odpowiednią frekwencję dzieci w wieku szkolnym. W 1923 r. Stanisław Kozłowski zakłada rodzinę i przenosi się do Puszczy Mariańskiej, a na jego miejsce przybywa Tadeusz Kwaśniewski, który kierował szkołą do 1938 r.
W roku 1929 przybyła też do Lipiec młodziutka nauczycielka Maria Nowicka. Okazały niegdyś budynek szkolny wobec potrzeb pełnoklasowej szkoły okazał się za ciasny. Ponieważ gminne środki inwestycyjne skierowano na budowę szkoły w Słupi, Lipce dla swojej pełnoklasowej szkoły musiały szukać lokali zastępczych. Były to: budynek gminy (stara szkoła) i kościelny (organistówka). Wynajmowano jeszcze izbę u Szychowskich i Pryków oraz w wykupionym od straży domu gromadzkim. Do szkoły uczęszczało ok. 150 dzieci.
W tragicznym okresie II Wojny Światowej kierowanie działalnością szkolnictwa podstawowego należało do Tajnej Organizacji Nauczycielskiej i Powiatowej Komisji Oświaty i Kultury. Koncentrowano się na otoczeniu uczniów troskliwą opieką wychowawczą, wpajaniu jej miłości do ojczyzny, odporności na wpływ hitlerowskiej propagandy, odpowiednią realizację programu nauczaniu z uwzględnieniem przedmiotów zabronionych przez okupanta. Dla potrzeb szkoły zdobywano i przekazywano podręczniki, mapy i inne pomoce naukowe. Młodzież miała zapewnione podręczniki dzięki opiece tajnych władz oświatowych, a lekturę uzupełniającą z lipieckiej biblioteki.
W czasie okupacji kierownikiem szkoły był Zygmunt Frączak, wysiedlony z Torunia. Uczyła również jego żona Maria oraz wysiedlony z Pabianic Józef Nowak. W tym czasie w lipieckiej szkole pracowali również: Stefan Kaźmierczak, Maria Nowicka oraz Zofia Kwaśniewska. Do 1945 r. z owej szóstki pozostała tylko p. M. Nowicka, która do 1946 r. pełniła funkcję kierownika szkoły.
Pierwsze powojenne lata były bardzo trudne zarówno dla uczniów jak i nauczycieli lipieckiej szkoły. W zimnych, ciasnych, porozrzucanych po całej wsi izbach odbywały się lekcje dla 200 uczniów. Kierownikami szkoły byli wówczas kolejno: Stanisław Lach, Czesław Urbanek, Stanisław Chorążka.
W tamtym czasie wśród nauczycieli uczących w lipieckiej szkole wyróżniali się opiekunowie harcerskich drużyn: Zofia Grabowska i Stanisław Szadkowski. Druh Stanisław Szadkowski to jeden z pierwszych kawalerów Orderu Uśmiechu. Chór szkolny prowadzony przez Marię Nowicką swoimi występami uświetniał każdą szkolną uroczystość.
Od 1960 r. rozpoczynają się prace budowlane przy nowej szkole. Cel, do którego tak ofiarnie zmierzali Stanisław Kozłowski i Tadeusz Kwaśniewski zrealizowano w czasie gdy kierownikiem szkoły był Stanisław Chorążka. 14.10.1962 r. otwarto szkołę i nadano jej imię Władysława Stanisława Reymonta.
Kolejnymi dyrektorami szkoły byli: Lucjan Jakubiński, Leon Nawrocki, Maria Pryk, Kazimierz Nowakowski, Jarosław Truszczyński (1 rok).
W 1989 r. dzięki ofiarnej pracy społeczności Lipiec szkoła otrzymała sztandar.
Współczesna historia naszej szkoły powstaje dzięki obecnym nauczycielom i ich wspaniałym inicjatywom na rzecz wychowania kolejnego pokolenia absolwentów.
Od 1995 r. do 2020 r. dyrektorem był Piotr Łaski, który przez 25 lat sprawowania tej funkcji dbał o wysoki poziom nauczania i poszanowanie tradycji szkoły i lipieckiej małej ojczyzny.
W 1999 r. szkoła w Lipcach Reymontowskich zmieniła swój wygląd, gdyż rozbudowano ją dla potrzeb gimnazjum, które oddano do użytku w 2002 r. W związku z reformą edukacji zakładającą likwidację gimnazjów, w 2018r. dobudowaną część placówki włączono do Szkoły Podstawowej.
Od września 2020 r. dyrektorem Szkoły Podstawowej w Lipcach Reymontowskich jest Ewelina Barańczyk.